Johan Cruijff - De Verlosser

Nummer 14

Mocht de naam Johan Cruijff nog vraagtekens oproepen dan is er altijd nog de mogelijkheid om met de term Nummer 14 herkenning op te wekken. Johan Cruijff werd de verpersoonlijking van een rugnummer. Daar waar bijvoorbeeld nummer 10 synoniem is voor Pele, is nummer 14 synoniem voor Cruijff. Voor veel voetballers na Cruijff bleek het rugnummer een lastige erfenis omdat dikwijls de vergelijking werd gemaakt met de meester. En dat is een vergelijking die slechts weinigen kunnen doorstaan.

De eerste keer dat Cruijff Nummer 14 droeg, was op 30 oktober 1970. Na een slepende, zelfs als ‘mysterieus’ bestempelde liesblessure waardoor hij het begin van seizoen 70-71 miste, maakte Johan Cruijff zijn rentree in het Ajax-tenue in een wedstrijd tegen PSV. Cruijff speelde met nummer 14 omdat zijn ‘eigen’ nummer 9 inmiddels aan Gerrie Mühren was toebedeeld. Cruijff houdt het de hele wedstrijd vol, Ajax wint met 1-0, en de volgende dag schrijft een krant: ‘Zijn plaats lijkt verder weer zeker. Slechts zijn nummer moet hij nog zien te vinden. Een ander dan het “14” dat hij gisteravond op z’n shirt droeg.’

Cruijff echter bleef uit bijgeloof vervolgens met Nummer 14 spelen. Na verloop van tijd ging hij ook andere rugnummers dragen maar in de beeldvorming droeg hij elke wedstrijd zijn eigen rugnummer: Nummer 14.

Cruijff als speler

Overzicht

Op 15 november 1964 maakt Johan Cruijff zijn officiële debuut in het Nederlands betaald voetbal. Ajax verliest in Groningen met 3-1 van GVAV; het enige doelpunt van de Amsterdammers wordt gemaakt door Johan Cruijff. Negentien jaar en zes maanden later neemt hij als Feyenoorder afscheid tegen FC Zwolle. Cruijff viert zijn allerlaatste wedstrijd met een doelpunt. Hij speelde 48 interlands (33 doelpunten) en was 34 maal aanvoerder van Oranje.

El Salvador

De andere naam die de associatie met Johan Cruijff opwekt is De Verlosser of, in het Spaans, El Salvador. Toen Johan Cruijff in 1973 naar FC Barcelona ging onthaalden de Catalanen hem als De Verlosser. Het was 13 jaar geleden dat de Catalaanse trots, FC Barcelona voor het laatst kampioen was geworden. Real en Atletico voerden al die tijd de hegemonie in Spanje. En vooral Real Madrid werd in Catalonië bijzonder gehaat; de Koninklijke werd altijd bevoordeeld door scheidsrechters en met het aantrekken van spelers, zo vond men in Barcelona. Bovendien wilden de Catalanen een vorm van autonomie behouden en zetten ze zich af tegen Madrid en de centrale macht.

Voor de Catalanen zou er dan ook niets mooier zijn dan eindelijk weer kampioen te worden en Real achter zich te houden. Maar de frustratie duurde inmiddels al sinds 1960. Johan Cruijff moest de ommekeer brengen. Barcelona wilde hem koste wat kost contracteren en dat lukte.

Barcelona wilde Cruijff al in 1971 contracteren maar de grenzen voor buitenlandse voetballers waren nog gesloten in Spanje. Echter in 1973 was het dan eindelijk zover. El Salvador komt! El Salvador komt eindelijk naar Barça! Cruijff werd vervolgens door een mensenmenigte onthaald van het vliegveld. De spanning en nervositeit in Catalonië nam toe naarmate de dag dichterbij kwam dat Cruijff voor het eerst zou meespelen met Barcelona. Hij moest het kampioenschap bezorgen. Hij was de enige die daartoe in staat werd geacht, De laatste hoop van de Catalanen.

Hij kwam. Hij zag. Hij overwon. En heel Catalonië overwon. Op 28 oktober 1973 brak het moment aan waarop De Verlosser zijn eerste officiële balcontact had in de kleuren van de Catalaanse trots FC Barcelona. Barcelona won in Camp Nou met 4-0 van Granada en Cruijff scoorde twee keer. De Verlosser was gearriveerd. Barcelona werd in het eerste Cruijff-jaar kampioen en doorbrak het juk van Madrid en synoniem daarmee, generaal Franco.